poniedziałek, 4 lipca 2011

Matura

Przysięgam - czasami mam wrażenie, że mam jakąś sklerozę ;)

Naobiecywałam, że jak tylko się dowiem to się pochwalę - i w sumie pochwaliłam, ale wszędzie indziej, tylko nie na blogu :)

Matura poszła całkiem nieźle, jak na uczennicę liceum zaocznego :D

J. polski - podstawa 69% (nie jestem zbytnio zadowolona z tego wyniku), rozszerzenie 88%.
Matematyka - postawa 82%
J. angielski - podstawa 100%, rozszerzenie 89%
I oczywiście ustna z polskiego i ustne z angielskiego 100%.

Więc nie jest źle!

To będzie krótka notka, bo lecę zrobić jakiś obiad.
U mnie nic się zbytnio nie zmieniło od czasu ostatniej notki - dzisiaj byłam na 'treningu' i pochłonęłam więcej chleba i ciasteczek ('testowanie produktów' haha) niż w przeciągu ostatnich kilku miesięcy razem wziętych ;)
Jutro kolejny dzień Akademii Le Pain Quotidien i test! Muszę go zdać, żeby dostać pracę ;) Życzcie mi powodzenia.
Chociaż - jak zdałam maturę - to z tym, tym bardziej dam sobie radę :D


piątek, 1 lipca 2011

Przyzwyczajenia i odzwyczajenia

Jestem w Londynie już od tygodnia, chociaż wydaje mi się, że zdecydowanie dłużej. Tak jakby ten tydzień rozciągnął się na długi, ale na pewno nie nudny miesiąc czy chociażby kilka tygodni.

Właśnie dopadły mnie zarazki mojej współlokatorki ;) A dokładniej mojej przyjaciółki od siedmiu lat - właśnie doszłam do wniosku, że może przydałoby się opowiedzieć z kim mieszkam ;) Otóż, jak już napisałam - znamy się od 7 lat, poznałyśmy się w gimnazjum, kiedy w sumie byłyśmy małymi kochanymi dzieciakami. No dobra - nie byłyśmy kochane, byłyśmy wredne! I to naprawdę bez żadnej przesady ;) Ja na dodatek byłam małym nerwusem, którego cokolwiek potrafiło wyprowadzić z równowagi. Gdybym powiedziała, że do dzisiaj mi to całkowicie przeszło - skłamałabym, ale prawda jest taka, że tych siedem lat mnie zmieniło. Zmieniło też Elę, moją przyjaciółkę, która też miała dosyć ciekawy życiorys, ale to w sumie jej decyzja, czy chciałaby się nim podzielić, więc nie będę tutaj tego opisywać :) Ale do rzeczy - chodzi mi o to, że mimo tylu lat, mimo tego, że ja byłam w Stanach, ona później w Londynie, mimo tego że rozjeżdżałyśmy się całe życie, jakimś cudem utrzymywałyśmy kontakt (nawet jeśli następowały gigantyczne przerwy) i jesteśmy teraz tutaj razem w Londynie. Życie jest trochę śmieszne :)

No i właśnie Ela zaraziła mnie czymś, czymkolwiek to jest. Siedzę właśnie sobie w moim łóżku (czytaj na materacu na podłodze ;)) pod kocami i mam się kurować. Ela wyszła do pracy.
Dzisiaj nie mam nic do roboty, ale nie mogłam powiedzieć tego samego o kilku poprzednich dniach.

Zacznę od informacji pozytywnych - wczoraj dostałam pracę! :) Pozycja barista/sprzedawca w Le Pain Quotidien - to sieć restauracji. Oczywiście nazwa francuska ;) Trening, tzw. Akademię zaczynam w poniedziałek.
Pracę dostałam po dniu próbnym - było fajnie, nie jakoś super lekko, ale ja uczę się dosyć szybko, zresztą większość rzeczy była mi po części znana :) Wczoraj pracowałam tylko na barze, ale na moim stanowisku będę pracować na trzech barach. Le Pain Quotidien, w którym dostałam pracę, czyli w Covent Garden, pracują 73 osoby ;) Teraz już 74! Wyobraźcie sobie więc, jak duży jest ruch i co może się tam dziać przy takiej ilości pracowników, zmian itd, itp...

Oczywiście zanim dostałam pracę to jej szukałam ;) A jest to jeszcze bardziej męczące niż sama praca. Latałam po całym mieście z rozmowy na rozmowę :) Miałam rozmowę i dzień próbny w pubie w Soho, ale niestety nie oddzwonili, miałam rozmowę w Inditexie (Zara, Pull&Bear itd.) - pracę nawet w sumie dostałam w Zara Kids na Brent Cross (centrum handlowe oddalone o ok. 10 min od miejsca, gdzie mieszkam), bo miałam rozmowę z managerką, której się spodobałam, ale zaoferowali mi 20h/tyg., kiedy ja szukałam czegoś na cały etat, więc zrezygnowałam ;) Miałam rozmowę w hotelu Premier Inn i dostałam dzień próbny w tą sobotę (ale przecież już mam pracę ;))... Sporo tego było i wiem, że na pewno o czymś zapominam!

Cokolwiek by się nie działo, trzeba przyznać, że praca w ciągu tygodnia to niezły wynik! ;)
Aa, wspomnę jeszcze, że dziś mam jeszcze jedną rozmowę w Hollisterze - tam praca jest naprawdę part-time i mam nadzieję, że będę mogła mieć dwie prace - jedna w Le Pain Quotidien, a druga w Hollisterze, ale zobaczymy, czy mnie w ogóle zechcą! ;)

Trochę zmęczyło mnie pisanie, bo w końcu jestem chora i ciężko mi się dzisiaj skupić, hehe, więc żegnam i będę zdawała relacje, jak coś się znów będzie działo.
A, i żebyście zdawali sobie sprawę - moje fundusze skończyły się już dawno temu, haha, zostało mi 5 funtów i w sumie przez kilka dni i do następnego piątku (pierwsza wypłata) utrzymuje mnie Ela! :)

EDIT: zabawne jest to, że zapomniałam, jaki tytuł nadałam notce i o czym miałam między innymi napisać...
Otóż kiedyś ciężko było mi się przyzwyczaić do zmian. Nie lubiłam nocować u koleżanek, bo było to coś innego, nie lubiłam spać pod namiotami, wyjeżdżać w nowe miejsce (nawet hotele nie były takie wygodne) - po prostu czułam się nieswojo i chciałam wracać do swojego łóżka, do swojego pokoiku. I jak zwykle - zmieniły mnie Stany i moja wymiana :) Pamiętam, że chociaż w Stanach było kilka dni odnajdywania swojego miejsca, to udało mi się to wyjątkowo szybko! No i jak to ma się do teraźniejszości - zdałam sobie sprawę, że nie analizuję już zbytnio tego, gdzie jestem i co tu robię, i co dzieje się w domu. Nie mówię, że o tym kompletnie nie myślę, ale nie chcę zwariować i nie rozkładam wszystkich sytuacji i zmian na części pierwsze. Może właśnie na tym polega dorastanie i właśnie wtedy następuje ten moment, kiedy już czas rozpocząć życie na własny rachunek ;)
No i teraz ten tytuł ma sens. Chyba! :)


wtorek, 21 czerwca 2011

Londyn 2011, cz. 2

Nie ma jak to sie obudzic do ostrego hamowania... no coz, nie tylko ja, ale caly autobus sie obudzil! Jestem wlasnie w Warszawie, jest 2 rano, a wyjechalam z Bialegostoku o 23:30. Spalam! To poniekad sukces, bo w tak malo wygodnym busie to juz dawno nie jechalam, a moze to ja sie od nich odzwyczailam...? W sumie ostatni raz wyjezdzalam w...marcu? Ale historia byla troche inna, bo lot byl lufthansa. Teraz mamy powtorke ze stycznia zeszlego roku - 23:30 wyjazd z Bialegostoku, 3:00 na okeciu, 6 rano wylot, 7:30 na luton. Na moje szczescie, wizzair wprowadzil nowe zmiany dot. Bagazu rejestrowanego, ktorego mozna miec 32kg za 68zl. Teraz oczywiscie od 15 czerwca wprowadzil jeszcze inne zmiany - dwa typy oplat za bagaz, chociaz dalej sa to 32kg.
I nie zaskocze was - jak zwykle, mialam problem ze spakowaniem sie ;) co wiecej, tym razem zawsze bylo mi nie po drodze zabrac sie za pakowanie. Zaczelam w poniedzialek i do wtorku przepakowalam ja ze 3 razy. Powinna wazyc plus minus 30kg, trzymajmy kciuki,ze obejdzie sie bez niespodzianek na okeciu!
I juz palac kultury.

***

Informuje, iz wlasnie znajduje sie w powietrzu patrzac z gory na wszystkie male mrowki hehe... dopiero, co wystartowalismy. Niby od 3 rano bylo tak duzo, duzo czasu do wylotu o 6, ale albo bylam zbyt zaspana i przez moje zolwie ruchy czas minal nie wiadomo kiedy, albo o dziwo dzisiaj wszystko poszlo sprawnie :)
Bagaz wazyl 28kg, z podrecznym nie mieli problemow - czyli jak na razie wszystko idzie gladko. Jednakze pamietajac o moim 'szczesciu' jakie spotykalo mnie na kazdym kroku w ciagu ostatniego miesiaca, to mam nadzieje, ze bagaz sie nie zagubi (pfu,pfu,pfu) albo cos podobnego :D

Pisanie postow na tym telefonie jest dosyc proste, moge od razu zalaczac zdjecia :) wiec po pierwsze typowy widok z okna i moja lekture. Tego Murakamiego (zreszta jak wszystkie inne) podkradlam mamie i w sumie jeszcze o tym nie wie... ;)
Ogolnie jesli zastanawiacie sie nad czyms do czytania to naprawde polecam Murakamiego, proponuje zaczac od Przygody z owca, a pozniej 1Q84 ( w Polsce ukazaly sie 2 tomy, 3 wyjdzie pod koniec tego roku).

Jako, ze literki zlewaja mi sie przed oczami - ide spac. Mam nadzieje,ze obudze sie juz w Londynie ;)

***

Mialam pisac na biezaco ale jakos zabraklo czasu. Przyjechalam w srode rano, dzisiaj juz sobota, a raczej nawet niedziela :) jak idzie? Poki co dobrze. Jak juz wczesniej mowilam jestem u przyjaciolki, jesli chodzi o prace to mialam dwie rozmowy kwalifikacyjne, w jednym z barow mialam wczoraj dzien probny i wszystko wyglada dosyc pozytywnie - czekam teraz na kontakt. Jesli chodzi o pozycje baristy to jedna oferta byla juz nieaktualna, a od drugiej osoby nie uslyszalam odp...

Nie chce sie za bardzo rozpisywac, bo wlasciwie wlasnie ide spac,ale pomyslalam,ze przydaloby sie dodac w koncu ta notke ;)

Szczegoly w kolejnej notce! ;)
M.




poniedziałek, 13 czerwca 2011

9 dni

Nakombinowalam i teraz moge dodawac nowe posty z mojego telefonu, wiec miejmy nadzieje, ze bede pisac czesciej!

Sprawy na dzien dzisiejszy przedstawiaja sie nastepujaco: 22 czerwca wylatuje do Londynu na kilka miesiecy, pewnie 3, 4 - biletu powrotnego nie mam, ale trzeba bedzie zobaczyc jak to sie wszystko potoczy.
Jesli bede sie powtarzac - czyli pisac to, o czym juz wam pisalam - szczerze przepraszam, ale taki mam juz pokrecony charakter, ze nie wiem co komu juz mowilam, a czego nie. Moi znajomi to potwierdza ;) hehe
Wiec na wstepie postanowilam juz poszukac sobie pracy - najlepiej takiej, w ktorej nie bedzie mnie trafial szlag, wiec zaaplikowalam na bariste - w sumie to cos, czego sie uczylam. Pocieszajace jest to, ze dostalam juz dwie odpowiedzi. Pierwsza osoba prosila o kontakt po moim przyjezdzie - mamy wtedy porozmawiac przez telefon i umowic sie na rozmowe/dzien probny, a do drugiej osoby dzwonilam dzisiaj i w sumie wyszlo na to samo - skontaktowac sie po przyjezdzie :) Czy sie ciesze? Bardzo. Z jednej strony troszke przeraza mnie to, ze moge nie znalezc za szybko pracy, ale z drugiej, co potwierdzaja dwie odpowiedzi, moze nie byc tak zle!

Niepokoi mnie po czesci rowniez to, ze dawno nie robilam kawy - chociaz ostatnio bylam na szkoleniu ok. 2 m-ce temu, to byl moj jedyny kontakt z kawa w ciagu ostatniego (plus minus) roku! Ale damy rade, w sumie to jest jak z jazda na rowerze ;)

Wracajac do samego wyjazdu - nie pytajcie mnie po co, bo wlasciwie sama nie wiem. Jak juz pisalam (chyba), na studia w tym roku nie ide wiec to jest rok dla mnie, zeby sobie wszystko przemyslec i poustawiac na nowo priorytety.
Mieszkac bede jak zwykle u Elki, mojej przyjaciolki, z tym, ze teraz mieszka juz sama w wynajmowanym pokoju, wiec pewnie pozniej wynajmiemy cos razem. Ale kto wie, co bedzie? Hehe
Szczerze powiedziawszy, tego mi brakowalo - tej niewiedzy, co bedzie, czegos nowego.

Staram sie nie myslec o tym, ze cos tutaj zostawiam - w sumie jeszcze nie wyjezdzam 'na stale' i na pewno tu wroce - pytanie tylko kiedy i w jakich okolicznosciach! ;)

I z gory przepraszam za brak polskich znakow - wyprobowuje aplikacje na telefonie ;)

Aaa, i 30 czerwca wyniki z matury! Obiecuje sie "pochwalic",nie wazne jakie by byly (nawet jak nie zdalam! Haha).


sobota, 14 maja 2011

I po maturze ;)

Witam najwytrwalszych - blog jeszcze żyje - jako tako ;)

Przydałoby się zaktualizować to, co dzieje się teraz w moim życiu. W skrócie - dostałam się na ten drugi Foundation Diploma in Art and Design, ale odrzuciłam ofertę. Dlaczego? Ponieważ nie jestem pewna, czy fotografia to kierunek w którym chcę iść, a dokładniej - gdybym dostała się na fotografię to byłabym pewna, ale samo Foundation mi nie wystarcza. Kolejnym faktorem były również pieniądze, bo dlaczego mam płacić ponad 8 tysięcy zł za coś, co może mi się w przyszłości nie przydać? Robię sobie 'gap year'. Jaki mam plan? W sumie zbytnio nie przykładam większej wagi to planów ostatnio (bo często nie wypalają), ale jak na razie chcę pójść w kierunku śpiewu, chcę się właśnie w tym kierunku kształcić :)

Niedługo wyjeżdżam do Londynu, czyli wszystko biegnie w miarę swoim normalnym torem - jak na razie jest to wyjazd na kilka miesięcy - pewnie 3, 4, ale kupuję bilet tylko w jedną stronę, więc wszystko może się wydarzyć! :)

Zdałam już matury - powiem szczerze, że był to moment dłuuuuugo wyczekiwany, ale w końcu! Jakie wyniki - to się okażę, a na pewno was o nich powiadomię. Zdawałam podstawę+polski i angielski rozszerzenie. Ustne wszystkie 20/20, więc się pochwalę ;)
Mam szczerą nadzieję, że kiedy już przyjdą wyniki to będę w stanie pozdrowić w dosyć ironiczny sposób wszystkich tych, którzy odradzali mi pójście do liceum zaocznego... ;)

No cóż, obiecałam sobie kiedyś, że nie założę Twittera, bo nie widzę w tym sensu, ale dzisiaj coś mnie napadło - założyłam go głównie po to, aby 'mieć bliższy kontakt' z Jessie J, czyli moją ostatnią 'obsesją' :D hehe, a tak na poważnie, uważam, że dziewczyna jest niesamowita, utalentowana i wszystko, co najlepsze. Moja nowa idolka :)
Reasumując, pomyślałam, że Twitter to całkiem sprytne narzędzie, dzięki któremu na bieżąco mogę dawać wam znać, jakie durne rzeczy robię w Londynie albo po prostu co u mnie słychać. Nie przedłużając:
Follow MajaJaw on Twitter
I zobaczymy, jak się sprawy potoczą i czy to wypali ;)

Pozdrawiam was serdecznie i mam nadzieję, że ktoś tu jeszcze bywa!


sobota, 19 lutego 2011

Lądowanie na czterech łapach

Do porażki przyznać jest się ciężko - to prawda, ale tak naprawdę zdawałam sobie sprawę, że moje portfolio nie powala na kolana i może nie być wystarczające na ten kurs... ;)

Czyli - na Fashion Photography się nie dostałam, ale to dłuższa historia! Zresztą, jak zwykle - wydaje mi się, że w moim życiu nie ma krótkich historii i większość sytuacji musi być opowiada w formie mini noweli! :)

Zacznijmy więc od początku...

Złożyłam 3 aplikacje - Fashion Photography (London College of Fashion), Foundation Diploma in Art and Design (Camberwell College of Arts) oraz Foundation Diploma in Art and Design (Kensington and Chelsea College). I jako, że wszystko rozpisałam pozwólcie, że będę korzystać ze skrótów! ;)

Rozmowę miałam na kierunkach: Fashion Photography oraz FDAD (KCC).
FP - 15 lutego o 14:00, a FDAD 16 lutego o godzinie 10:30.

Na pierwszy rzut poszło FP.
Na miejsce przybyłam oczywiście godzinę za wcześnie (nie ma to jak nadgorliwość!) i czekałam również jakąś godzinę ;) Gdy przyszła moja kolej, nie było aż tak dużo stresu, chociaż przyznam szczerze, że nie było aż tak łatwo i prosto. Rozłożyłam swoje portfolio i miałam je opisać. Więc zaczęłam, opisywałam, do każdego ze zdjęć mieli pytania. Oczywiście moją rozmowę musiała na chwilkę przerwać sekretarka, która poinformowała, że ktoś inny spóźni się na rozmowę itd... Ale bez większego stresu. W którymś momencie zaczęła się rozmowa o tym, że na FP jest dużo pisania, opisywania, oceniania i jest to kierunek bardzo techniczny i szczegółowy. Powiedzieli też, że widząc moje portfolio coś tam jest, to czego oni szukają, ale nie do końca, powiedzieli, że skupiam się zarówno na stylizacji i fotografii zadając mi cholernie ciężkie pytanie do czego przykładam w sumie większą wagę - co ma dla mnie większe znaczenie. Takich pytań było kilka. Dodali również, że mogłabym się czuć na ich kursie ograniczona ('restricted'), bo jest bardzo techniczny, a ja najwidoczniej nie idę do końca tylko w kierunku fotografii. Powiem szczerze, że mnie zamurowało. Jest to mniej więcej to, co mówili, bo sama teraz zbyt wiele nie pamiętam. Nie wiedziałam, co im opowiedzieć, bo w jednej chwili w sumie zmienili to, jaki jest ten kurs - zmienili to, co o nim przeczytałam i co o nim myślałam. Nie oznaczało to oczywiście, że się poddałam, powiedziałam dziękuję i wyszłam z pokoju ;)
A, najważniejsza rzecz jaką mi powiedzieli szczerze to to, że moje portfolio jest zbyt słabe (między innymi to, że mam za mało zdjęć) na ten kurs w tym momencie i zostało im tylko 10/30 miejsc, więc ktoś z lepszym portfolio niż moje może się dostać. :)
I zasugerowali inny kurs: Foundation Degree Fashion Styling and Photography, na który nie złożyłam aplikacji. Powiedzieli, że mogą spróbować mnie zarekomendować, ale niczego nie gwarantują, z tym że musieli by zaznaczyć moją aplikację od razu jako unsuccsessful. Mogłam też 'walczyć' o FP, chociaż powiedzieli mi wprost, że mam słabe portfolio. :)
Dali mi czas na podjęcie decyzji - czy rezygnować z FP i spróbować z FDA (Foundation Degree Fashion Styling and Photography), czy próbować z FP, na który prawie nie mam szans. Wyszłam z pokoju, usiadłam w poczekalni i próbowałam podjąć tą decyzję. Czułam się beznadziejnie, bo nie wiedziałam co mam zrobić. Co innego to zostać odrzuconym, a co innego mieć do podjęcia taką idiotyczną decyzję. W sumie zdawałam sobie sprawę, że moje szanse na FP nie będą jakieś wielkie, ale już tam byłam, miałam rozmowę itd. Z drugiej strony zburzyli oni moje wyobrażenie o tym kursie - chociaż czytałam opis FP milion razy nigdy nie przypominał on tego, czego zarys dali mi ci dwaj wykładowcy... Przeczytałam o FDA i od razu zabrzmiało to lepiej. Podjęłam więc taką decyzję, ze zrezygnowałam z FP. Tak, 'poddałam' się, ale świadomie. Chociaż sama nie wiem już, co jest gorsze. Co do FDA - jeszcze nic nie wiem - problemem byłoby to, że nawet jeśli udałoby mi się złożyć aplikację, to jeśli zostałabym zaproszona na rozmowę musiałabym znowu lecieć do Londynu w marcu, bo dopiero wtedy mają rozmowy. Ale ile można wyrzucać kasy w błoto? ;)

Następnego dnia, już przygaszona, ale z cichą nadzieją, że się uda wybrałam się do KCC. Tym razem historia jest krótka - usłyszałam, że mam za mało rysunków! Myślałam, że padnę na miejscu - portfolio mogło podobno się składać i z fotografii, i z rysunków, ale oczywiście rysunków było za mało. Wzbudziło to we mnie lekką irytację - FDAD jest wymagane przed FP (course requirements), a okazuje się, że bazuje głównie na rysunku, ale najbardziej wkurzył mnie fakt, że tak naprawdę nie było o tym mowy, że główny nacisk kładzie się na rysunek, tak samo jak przy FP nie było napisane, że wymagają co najmniej 20 sesji. Ja nie mówię, że mają wszystko jak dzieciom podawać, ale do cholery jasnej - po co ktoś ma lecieć z innego kraju na rozmowę, kiedy (prawie) w ciemno przygotowuje portfolio? ;)
Jednakże ten wykładowca zauważył we mnie 'potencjał fotograficzny' i chciał mi załatwić rozmowę z dyrektorem kursu BTEC National Diploma in Photography Brucem Tannerem. Najpierw szukaliśmy go po całym Hortensia Centre (budynku, w którym miałam rozmowę), a potem wysłał mnie do Wornington Centre, bo podobno ten pan miał tam być cały dzień...
Zaznaczę, że byłam w butach na obcasie ;) Nogi właziły mi już w tyłek, a ja musiałam pojechać na prawie drugi koniec Londynu do drugiego budynku. Po pierwsze po drodze musiałam się zgubić, bo ludzie dawali mi nienormalne wskazówki (jak się później okazało wychodząc z metra wystarczyło skręcić w lewo, potem w ulicę w lewo, dojść do ronda, skręcić znowu w lewo i było się prawie na miejscu) i obeszłam wszystko naokoło. Wtedy moje stopy błagały o litość, ale musiałam w końcu jakoś dojść...
No i kiedy doszłam na miejsce okazało się, że tego pana dzisiaj tam nie ma. W końcu po jakimś czasie pan sekretarz ;) się do niego dodzwonił, porozmawiałam z nim przez telefon i umówił się ze mną na rozmowę następnego dnia.

Jak się czułam po dwóch porażkach? Jak ofiara losu i największa zakała rodziny, hehe. To u mnie normalnie. O ile po pierwszej porażce nie płakałam, to po dwóch jak wróciłam do domu, po rozmowie przez telefon z tatą, któremu powiedziałam, że może mu być za mnie wstyd, hehe, rozryczałam się, że anglicy są głupi i muszą się zdecydować czego chcą, a nie wypisać bajki... ;) Oczywiście był to płacz ze złości i bezradności... Jak zwykle!

Ale teraz powrócę do ostatniej rozmowy #3.
Następnego dnia założyłam już wygodne buty na BARDZO płaskim obcasie, hehe, chociaż stopy w dalszym ciągu mnie bolały, doszłam na miejsce o wiele szybciej, bo w końcu wiedziałam jak iść, z humorem średnim, nie nastawiona na nic, bo i tak byłam w trakcie użalania się nad sobą.
Na rozmowie był pan Bruce Tanner i druga pani zarządzająca kursem, więc było bardzo 'profesjonalnie' i w ogóle ;) Rozmowy na ten kurs normalnie mają miejsce mniej więcej w maju, ale ja byłam wyjątkiem.
Obejrzeli moje portfolio, fajnie sobie podyskutowaliśmy na temat niektórych zdjęć, śmieli się troszkę z mojej lekkiej 'obsesji' Photoshopem ;) I na koniec powiedzieli, że widzą we mnie potencjał i rozumieją po części dlaczego nie dostałam się na FP, bo moje portety/moda/beauty są mocne, ale reszta kuleje i potrzebuję ogólnego kursu (chociaż tutaj nie wiem, czy to do końca racja, bo za dwie kartki 'widoczków' i kartkę grafiki otrzymałam na pierwszej rozmowie opinię, że są one nie adekwatne do kursu...). Ogólny kurs brzmi okej, nie jest jakoś super, mogło być lepiej. Ale mam miejsce - gdziekolwiek.

Mam im dać znać w ciągu tygodnia, na razie napisałam w sprawie tego drugiego kursu na London College of Fashion - zobaczymy, czy coś z tego wyniknie, a tymczasem wstępnie podjęłam już decyzję, że ten kurs to wcale nie jest taki zły pomysł - moje lądowanie na czterech łapach, czyli jak się dostać na kierunek, na który się wcale nie aplikowało.

Aż się dziwię, że miałam moment, w którym chciałam to wszystko rzucić, pojechać do Tajlandii i posmakować wolności...

W sumie dalej mnie kusi. Kto wie? To wszystko może się jeszcze całkiem inaczej skończyć! :)

Kończę już te moje wywody - jeśli są troszkę chaotycznie to przepraszam, ale jestem zmęczona po pracy, a chciałam w końcu coś napisać...
No cóż, jak macie pytania to pytajcie i jeśli składacie papiery do Londynu to nie oszczędzajcie się w kierunkach, bo ci ludzie nie są normalni :D


czwartek, 3 lutego 2011

Aktualizacja, czyli co tam nowego u mnie słychać... ;)

Dziś zebrało mi się na pisanie. No cóż, jest dosyć późno - przynajmniej dla mnie - zaraz północ. Jutro powinnam się w sumie wyspać, bo przed pracą muszę potwierdzić rezerwację i opłacić mój bilet do Londynu.

No tak, chwila - zacznijmy od początku :) 15 i 16 lutego mam rozmowy i przegląd portfolio w dwóch collegach - jedna z nich będzie na mój wymarzony kierunek, czyli fashion photography!

Papiery na Fashion Photography wysłałam przez UCAS.com (system online do aplikacji) 10 stycznia, odpowiedź dostałam tydzień temu w piątek - zaproszenie na rozmowę :) Nie wiem, czy wszyscy dostają zaproszenia - szczerze w to wątpię, ale jeśli tak jednak jest to i tak będę się dalej łudzić, że przemówiło do nich moje personal statement!
Oczywiście dopiero kilka dni temu zorientowałam się, że w UCAS widniał cały czas termin rozmowy - 8 lutego, oczywiście niechcący zaakceptowałam ten termin i zaczęły się telefony do collegu - na szczęście wszystko udało się odkręcić i tak rozmowę mam 15 lutego :)

Najgorsze jest to, że muszę skleić swoje portfolio, czym zajmuję się bez ustanku przez ostatnie dwa dni :)
W ten weekend skończę, wyślę zdjęcia do druku i potem będzie szukanie okładki, bindowanie i ostatnie poprawki. Wylot 12 lutego.

Wspomnę może co niego o drugiej rozmowie, albo i ogólnie o tym, gdzie aplikowałam. Otóż na FP mogę się nie dostać ze względu na brak Foundation Diploma in Art and Design, które jest wymagane, ale jestem z innego kraju więc trochę inaczej patrzą na moją aplikację. No, ale dostałam rozmowę, więc zobaczymy jak to będzie.
Wracając do Foundation - złożyłam aplikację na dwa dyplomy na Kensington and Chelsea College - i tu mam właśnie rozmowę 16, oraz na Camberwell College of Arts, który należy do University of Arts London, czyli do tego samego uniwersytetu co London College of Fashion. Na Camberwell rozmowy odbywają się niestety 11 i 18, więc nie będę w stanie być na żadnej, ponieważ z Londynu wylatuję 17. Pytałam, czy osobista rozmowa będzie miała jakiś większy wpływ na moją aplikację, ale podobno portfolio ma być tak samo rozpatrywane (przy tej aplikacji portfolio musiałam wysłać od razu).

No cóż, teraz w mojej głowie jest głównie portfolio - zbieranie wszystkich zdjęć to naprawdę sporo roboty, zwłaszcza jeśli jest się w takiej sytuacji jak moja, czyli cześć zdjęć jest rozsiana po dyskach, a część "oryginałów", czyli dużych formatów dawno została gdzieś utracona - np. leży na półce "zaklęta" w zepsutym dysku z mojego starego laptopa. Zapewne kiedyś w końcu wyślę go do diagnozy i dowiem się, ile będzie mnie to kosztowało ;)

Jak na razie, na cały ten college idzie majątek ;) 620zł zapłaciłam za test IELTS (odpowiednik TOEFLa), który będę pisać 19 marca, jutro kupuję bilet za 750zł... I tak to wszystko się zbiera.

A jak u mnie w szkole? Powiem, że dobrze, a nawet, że super - semestr zakończyłam samymi piątkami, a najbardziej jestem dumna z piątki z matematyki, bo może się wam wydawać, że w zaocznym jest łatwiej, ale tu akurat coś trzeba umieć - większość zdaje byle zdać i dwója im wystarcza... No, ale ja chcę zdać maturę i chyba jestem na najlepszej drodze do tego ;) Trzeba tylko wziąć się do roboty z polskiego!

No dobra, zobaczymy, czy ktokolwiek jeszcze czyta bloga, czy już piszę dla samej siebie ;)
Mimo wszystko - pozdrawiam was serdecznie :)